w zasadzie można
tylko po co
to jest kluczowa odpowiedź
której właśnie nie ma
zapełniać iluzją siebie
tak bardzo realny czas
skip to main |
skip to sidebar
Bo w życiu jak w kabarecie. Trochę śmieszno, trochę straszno i dziura w pończosze..
about
Kot składa się z materii, antymaterii i fanaberii...
Tuwimowy Leśmian
Na płot, co własnym swoim płoctwem przerażony,
Wyziorne szczerzy dziury w sen o niedopłocie,
Kot, kocurzak miauczurny, wlazł w psocie-łakocie
I podwójnym niekotem ściga cień zielony.
A ty płotem, kociugo, chwiej,
A ty kotem, płociugo, hej!
Bezślepia, których nie ma, mrużąc w nieistowia
Wikłające się w plątwie śpiewnego mruczywa,
Dziewczynę-rozbiodrzynę pod pierzynę wzywa
Na bezdosyt całunków i mękę ustowia.
A ty płotem, kociugo, chwiej,
A ty kotem, płociugo, hej!
Wyziorne szczerzy dziury w sen o niedopłocie,
Kot, kocurzak miauczurny, wlazł w psocie-łakocie
I podwójnym niekotem ściga cień zielony.
A ty płotem, kociugo, chwiej,
A ty kotem, płociugo, hej!
Bezślepia, których nie ma, mrużąc w nieistowia
Wikłające się w plątwie śpiewnego mruczywa,
Dziewczynę-rozbiodrzynę pod pierzynę wzywa
Na bezdosyt całunków i mękę ustowia.
A ty płotem, kociugo, chwiej,
A ty kotem, płociugo, hej!
Poziom kociego zaciekawienia jest odwrotnie proporcjonalny do ludzkiego wysiłku przy próbach zwrócenia jego uwagi.
Koci opór jest proporcjonalny do ludzkiej chęci zmuszenia kota do czegokolwiek.
Archiwum bloga
Ciepło przepływa z cieplejszego do chłodniejszego ciała, za wyjątkiem kota, gdzie całe ciepło przepływa do kota.
2 komentarze:
Zastanawiają mnie zwłaszcza dwa ostatnie wersy (ostatni dystych...!) – „zapełniać iluzją siebie” - rozumiem to dwojako – stwarzać nieistniejący swój własny obraz (tworzyć iluzję siebie), ale jednocześnie wydaje mi się, że przerzucenie słowa „czas” do następnego wersu może pełnić funkcję przecinka. Wtedy znaczyłoby to: zapełniać iluzją: siebie, czas . Za każdym jest jednak świadome łudzenie. No i jeszcze to przeciwstawienie: iluzja – realność.
Ciekawe i przerażające jest to, że kluczową odpowiedzią (czyli czymś ważnym) jest niewiele znaczące i niejasne „można”. W dodatku wypowiedziane bez przekonania („w zasadzie”).
Zastanawia mnie przeniesienie dwuwersu na koniec wiersza, wydaje się że powinien być na początku.
Wiersz wydaje mi się pokrewny „Kodeksowi”... Takie mam wrażenie.
W.B.
Heh.. niech żyje intuicja... Byłam o krok od zastąpienia "siebie" innym słowem, wtedy byłoby bardziej jednoznaczne, zdecydowanie.. A tak, bez kontekstu każdy ma to co mu akurat odpowiada i jeszcze się musi zastanowić. I właśnie o to.
Prześlij komentarz